مینیاتور چیست؟ مینیاتوریست کیست؟
نگارگری یعنی نقاشی اصیل ایرانی میباشد. ما ایران را با نگارگری می شناسیم نگارگری ما برگرفته از هنر شرقی است. چینی ها چیزهایی را در نقاشی از ما گرفته اند و ما ایرانی ها هم چیز هایی را از آنان اقتباس کرده ایم. زمانی که نقاشی در ایران رایج شد چون کشیدن چیزی عین واقعیت، توهین به خلقت بود، با الهام از طبیعت و تلفیق آن با فکرشان به ایجاد اثر پرداختند که در نتیجه نگارگری که نقاشی ویژه ایرانیان باشد به وجود آمد و به همین دلیل است که در نگارگری اغراق و مبالغه زیاد دیده می شود. استفاده نکردن از پرسپکتیو در مینیاتور و هم چنین استفاده نکردن از رنگ های ترکیبی از خصوصیات نگارگری است، البته استاد «محمود فرشچیان» این قانون را به هم زده و یک نقاشی ایرانی را به وجود آورده که در آن رنگ ها ترکیبی هستند و در آن پرسپکتیو و آناتومی را می توان دید. به کسی که این کار را انجام می دهد هم نگارگر می گویند.
زمان و لوازم مینیاتوریست شدن
مدت زمانی که لازم است تا یک فرد نگارگر شود کاملا بستگی به خودش دارد. که چه قدر استعداد و علاقه دارد. ناگفته نماند این کار اصلا پرخرج نیست و نیاز به ابزارآلات خاصی هم ندارد. چیزی که برای نگارگر شدن خیلی لازم است، تمرین و پشتکار است. چیزی که برای شروع کار لازم است چند تا کاغذ A۴ و یک مداد و یک پاک کن است! برای انجام یک کار حرفه ای هم یک جعبه آبرنگ به این فهرست اضافه می شود که مدت ها به کارتان می آید. ممکن است شما فقط هفته ای یک روز در کلاس درس نگارگری حاضر شوید اما تا جلسه بعدی کلاس تمرین و تمرین و تمرین را نباید فراموش کنید. چرا که همین تمرین ها می تواند به اندازه ماه ها حضور در کلاس به یادگیری و تسلط شما کمک کند.
سبک های مینیاتور
نگارگری خودش دو دسته است؛ یکی نگارگری جدید و دیگری نگارگری قدیم. نگارگری قدیم همان نقاشی قدیم ایرانی است. یعنی اگر شما بخواهید در اینترنت جست وجویی انجام دهید و از کلید واژه نقاشی قدیم ایران استفاده کنید همان نگارگری می آید. در واقع نقاشی قدیم ایران را با نگارگری اش می شناسند. ولی نگارگری الان؛ با آن چیزی که نگارگری قدیم بوده است خیلی فرق دارد. از دید قدیمی کارها دیگر به این نگارگری نمی گویند، بلکه به آن سبکی از نقاشی گفته می شود. چون هیچ ربطی به نگارگری که قدیمی کارها کار می کردند ندارد. مثلا سبک استاد «فرشچیان» و «آقامیری» یک سبکی از نقاشی ایران است، البته این ها به همان اسم نگارگر شناخته می شوند. در هر کدام از این سبک های قدیم و جدید باز سبک های مختلفی وجود دارد. مثلا در سبک قدیم سبک هایی مثل «مکتب اصفهان»، «مکتب شیراز»، «مکتب تیموری»، «مکتب هرات» و در سبک های جدید سبک هایی مانند «سبک فرشچیان»، «سبک آقامیری» و… وجود دارد.